امام مبین

1-در اوایل تشرفم به نجف اشرف روزی در شاه نشین بالاسر مطهر مشغول نماز زیارت بودم ودر نمازهای مستحبی

به السلام علیکم ورحمه الله وبرکاته اکتفا میکردم چون سلام نماز را گفتم درسمت راست خود سیدی جلیل را دیدم

که عرب بود به زبان فارسی شکسته به این ضعیف فرمود چرا در سلام نماز به همین صیغه اخیره اکتفا کردی وان

دو سلام را نگفتی  عرض کردم  نماز مستحبی بود ودر نماز مستحبی مرا عادت چنین است که به همین سلام

اخرین اکتفا می کنم فرمود ان قدر از فیوضات از دستت رفتکه احصای ان نتوان کرد چون چنین گفت این ضعیف

متوجه ضریح مقدس شدم واز طرف قبله دیگر حرم وگنبدو بنای صحن ندیدموتا چشم کار میکرد جوی لایتناهی و

عالمی مملو ازنور دیدم  که همه انها ثواب سلامهایی بود که از این ضعیف فوت شد  با نهایت تاثر رو به جانب

کلمات کلیدی :